هرچند درین گلشن هرسو گل خودروییست

از خون شهیدانت در رنگ حنا بوییست

از سلسلهٔ تحقیق غافل نتوان بودن

طول امل آفاق از عالم گیسوییست

ای چرخ سر ما را پامال جفا مپسند

این لوح خط تسلیم از خاک سر کوییست

توفیق رسا عشق است ، ما را چه توانایی ست

یاز یدن هر دستی از قوت بازوییست

بی جهد هلال اینجا مه نقش نمی بندد

ایجاد جبین ما وضع خم زانوییست

شام و سحر عالم تا صبحدم محشر

زین خواب که ما داریم گرداندن پهلوییست

هرسو نظر افکندیم دل کوشش بیجا داشت

عالم همه در معنی فریاد جنون خوییست

تفریق حق و باطل مصنوع خیالات است

گر خط نکند شوخی هر پشت ورق روییست

فرصت نشناسانیم ما بیخردان ورنه

هر من که به پیش ماست تا دم زده ایم اوییست

هیچ است میان یار اما چه توان کردن

از حیرت موهومی بر دیده ی ما، موییست

جایی که غرور اوست از ماکه نشان یآبد

در بادیهٔ لیلی ، مجنون رم آهوییست

بیدل به تواضع ها، صید دل ماکردی

ما بنده ی این وضعیم کاین صورت ابروییست